Pierwszy transatlantycki kabel telegraficzny

Pierwszy transatlantycki kabel telegraficzny został położony na dnie Atlantyku w 1858r.

Kabel ułożono pomiędzy miejscowościami Foilhommerum na wyspie Valentia (zachodnia Irlandia) a Heart's Content na wschodnim wybrzeżu Nowej Fundlandii. Pierwszy transatlantycki kabel łączył on Amerykę Północną z Europą, skracając do kilku minut czas potrzebny na dostarczenie wiadomości między nimi. Poprzednio używano w tym celu statków, co trwało około dziesięciu dni. W okresie dziewięciu lat podjętych zostało pięć prób położenia kabla. W 1857, 1858 (dwie próby), 1865 i 1866 – nim ostatecznie ustanowiono połączenie przy użyciu statku SS Great Eastern, korzystając z kabla z 1866 oraz zreperowanego kabla z 1865. Dodatkowe linie łączące Foilhommerum z Heart’s Content położono w latach 1873, 1874, 1880 i 1890. Pod koniec XIX wieku Amerykę Północną łączyła z Europą sieć podmorskich linii telegraficznych. Były własnością przedsiębiorstw brytyjskich, francuskich, niemieckich i amerykańskich.

Cyrus West Field.

Człowiekiem, który stał za ustanowieniem pierwszego połączenia tego typu był Cyrus West Field. Pierwszym oficjalnym telegramem wysłanym przez kabel transatlantycki był telegram z gratulacjami. Wysłany został przez królową Wiktorię do prezydenta USA Jamesa Buchanana 16 sierpnia 1858. Kabel ten uległ zniszczeniu miesiąc później, gdy Wildman Whitehouse przeciążył go. Próbował użyć zbyt wysokiego napięcia, co miało zwiększyć prędkość przesyłu telegramów. Wkrótce pod naciskiem opinii publicznej i inwestorów podjęto prace nad przywróceniem połączenia. Kolejną zakończoną sukcesem próbę podjęto w 1865, przy użyciu znacznie ulepszonego kabla, ostatecznie ustanawiając połączenie 18 lipca 1866. Wkrótce potem naprawiono i oddano do użytku kabel z 1865.

Przepustowość telegraficznych kabli transatlantyckich.

Początkowo wiadomości przesyłał operator posługujący się alfabetem Morse’a, czyli seriami kropek i kresek. Przy użyciu kabla z 1858 odbiór był bardzo zły. Przesłanie pojedynczego znaku trwało nawet dwie minuty, co przekłada się na prędkość ok. 1/10 słowa na minutę i to pomimo użycia najnowszego wówczas wynalazku, bardzo czułego galwanometru zwierciadlanego. Przesłanie pierwszej depeszy kablem z 1858 zajęło ponad 17 godzin. Dla kabla z 1866 przy znacznie poprawionej konstrukcji, jak również metodach transmisji osiągnięto prędkość ośmiu słów na minutę. To ponad 50 razy wyższą niż dla kabla z 1858. Kilkadziesiąt lat później Oliver Heaviside i Mihajlo Idvorski Pupin odkryli przyczynę problemów. Był nią brak zrównoważenia między reaktancjami indukcyjną a pojemnościową. Można było naprawić przy użyciu stalowych taśm lub cewek

Dopiero w XX wieku przekroczono prędkość transmisji 120 słów na minutę. Mimo to Londyn stał się światowym centrum telekomunikacyjnym. Co najmniej jedenaście kabli rozchodziło się ze stacji Porthcurno nieopodal Land’s End, tworząc oplatającą świat pajęczynę.

• Więcej podobnych artykułów przeczytacie w dziele ciekawostki.
• Źródło.